Van dun Heikaant nor ut Broek

Een rit langs bos, akkers, vennen, kanaal, broekbos en doorwaadplaats. Deze route voor menners en ruiters kan gestart worden bij De Heibloem of Het Oude Nest en natuurlijk op elke knooppunt van het routenetwerk. Download de route hier als GPX.

Deze route loopt door het buitengebied van Baarschot, Diessen en Haghorst met veelal onverharde wegen, inclusief een paardvriendelijke veilige doorwaadplaats. Bij hoog water is er een alternatieve omleiding. Je rijdt van Dun Heikant in Baarschot nor ut Broek in de Haghorst of andersom. De route is geschikt voor ruiters én menners.

Onderweg kom je door een agrarisch landschap, natuurgebied, een heide ontginningsgebied, bossen en langs het Wilhelminakanaal. Ook kom je door het Diessens Broek, een belangrijk weidevogelgebied met weiden en hooilanden, waar grutto’s en watersnippen zijn te vinden.

Bestel een knapzak voor een lekkere picknick onderweg bij De Heibloem. Of neem een rustpauze bij De Heibloem, Den Horst, Donkhorst, Herberg In den Bockenreyder of Gasthoeve Het Oude Nest.

De Sus
Het Wilhelminakanaal is grotendeels met de hand gegraven, in 1910 werd begonnen met graven en in 1923 werd het geopend. Een van deze gravers was Franciscus Verhoeven bijgenaamd de Sus.
De Sus woonde in een oude schafkeet die tijdens het graven van het Wilhelminakanaal was blijven staan. Hij maakte van die keet een schaapskooi en leefde daar op zijn manier. Hij haalde water uit het kanaal voor soep of koffie en dronk geitenmelk uit zijn klomp. De bakker deed het brood in een melkkan anders vrat het ongedierte het op. Sommige zagen hem met zijn ruwe uiterlijk als zonderling en landloper maar wie echt contact met het had, trof een begripvolle en hartelijke man.

Hanneke Zwartgat
Hanneke van der Zande-van Gool woonde tot het midden van de jaren ’50 in een huisje net voor Huiske ten Halve en Annanina’s Rust. In de volksmond werd ze Hanneke Zwartgat genoemd. Ze was getrouwd met Mart van der Zande, in Diessen beter bekend als ‘d’n Oostman’, omdat hij ooit in het voormalige Nederlands Oost-Indië gediend had. Als nieuwsgierige jongens bij Hanneke kwamen rondneuzen, kregen ze een pispot met inhoud naar hun hoofd gegooid. Hanneke droeg haar haar altijd in twee staartjes die ze voor haar hoofd bijeengebonden had, ook toen ze al bijna kaal was. Een koddig gezicht. Ze woonden in een klein vochtig huisje. Het had een woonvertrek met een schouw en een bedstee en een kamertje wat zij gebruikten om het varken vet te mesten. Hun kippen huisden meestal in het woongedeelte.